خدا را شکر می کنم بخطر حوادث مصر. گرچه پیش از این با تمام وجود از خدا خواستم مبارک بیافتد. چرا که امثال ما که بیش از یک سال پیش همین چیزهایی را دیده ایم که امروز مردم مصر می بینند؛ بیش از همه حال مصری ها را درک می کنیم.
اما امروز از مبارک هم متشکرم. چرا که امروز با فرستادن لباس شخصی ها در قالب طرفداران مبارک به میدات تحریر قاهره؛ مردم را به شدت مضروب کرد.
خدا را شاکرم که دیگر کسی نمی تواند بگوید مبارک راحت رفت. مبارک سپاه نداشت. بسیج نداشت. لباس شخصی نداشت. خوب ببینید! مبارک هم لباس شخصی دارد. طرفدار دارد. مامورین اطلاعاتی وزارت کشور دارد. کهریزک دارد. یک میلیون نیروی امنیتی دارد. این ها که امروز با چوب و چماق به مردم حمله کردند چه فرقی دارند با بسیجی هایی که دسته دسته در روز قدس 88 مردم را به شدت کتک زدند. من که خودم یکی از همان کتک خورده ها هستم می دانم وحشیگری در قالب طرفداران رییس بزرگ چه معنایی دارد. من که می دانستم جواب دادن به این جوجه های بسیجی اصلا سخت نیست. اما، آنها برای رییس می زدند. ولی من کوچکترین کاری اگر می کردم؛ دشمن امنیت ملی لقب میگرفتم. آن روز ما مظلومانه کتک خوردیم. و از آن روز بیشتر؛ سی خرداد بود. و امروز تاریخ دارد دوباره در مصر تکرار می شود.
باز هم از خدا می خواهم مردم مصر پیروز شوند؛ بر تمام این حیله ها و وحشیگری ها. کتک بخورند. اما بمانند.
از خدا میخواهم همه حیله های فرعونی در مصر آزمایش شود. تا فردا و فرداها کسی نگوید مبارک پشتوانه مردمی نداشت. بسیجی نداشت. مردم پشت سرش نبودند. مردم طرفدار نظامشان نبودند. خوب ببینید! از این مردم های فرمایشی و سازماندهی شده، مبارک هم دارد. اما اینگونه مردم؛ همان مردمی هستند که در سی خرداد، مردم واقعی را ضرب و شتم کردند و تعدادی را با کلت کشتند. همان مردمی که در روز قدس مردم واقعی را با مشت و لگد وحشیانه زدند. همان مردمی که در نهم دیماه به خیابان آمدند. و از پایگاه های بسیج و پادگان های سپاه سازماندهی شدند.
مبارک هم از این بسیجیان فدایی دارد. دیروز سوار اشتر و اسبشان کرد. تا با چوب مردم را بزنند.
اما دیکتاتور ها بدانند. دورانشان به سر آمده.
دوران فدایی بودن و حامی بودن و بسیجی بودن.
خدا ناظر ماست.
و فردایی هست.
هیچ چیز تمام نشده است.
حتی اگر ما بمیریم.
اما امروز از مبارک هم متشکرم. چرا که امروز با فرستادن لباس شخصی ها در قالب طرفداران مبارک به میدات تحریر قاهره؛ مردم را به شدت مضروب کرد.
خدا را شاکرم که دیگر کسی نمی تواند بگوید مبارک راحت رفت. مبارک سپاه نداشت. بسیج نداشت. لباس شخصی نداشت. خوب ببینید! مبارک هم لباس شخصی دارد. طرفدار دارد. مامورین اطلاعاتی وزارت کشور دارد. کهریزک دارد. یک میلیون نیروی امنیتی دارد. این ها که امروز با چوب و چماق به مردم حمله کردند چه فرقی دارند با بسیجی هایی که دسته دسته در روز قدس 88 مردم را به شدت کتک زدند. من که خودم یکی از همان کتک خورده ها هستم می دانم وحشیگری در قالب طرفداران رییس بزرگ چه معنایی دارد. من که می دانستم جواب دادن به این جوجه های بسیجی اصلا سخت نیست. اما، آنها برای رییس می زدند. ولی من کوچکترین کاری اگر می کردم؛ دشمن امنیت ملی لقب میگرفتم. آن روز ما مظلومانه کتک خوردیم. و از آن روز بیشتر؛ سی خرداد بود. و امروز تاریخ دارد دوباره در مصر تکرار می شود.
باز هم از خدا می خواهم مردم مصر پیروز شوند؛ بر تمام این حیله ها و وحشیگری ها. کتک بخورند. اما بمانند.
از خدا میخواهم همه حیله های فرعونی در مصر آزمایش شود. تا فردا و فرداها کسی نگوید مبارک پشتوانه مردمی نداشت. بسیجی نداشت. مردم پشت سرش نبودند. مردم طرفدار نظامشان نبودند. خوب ببینید! از این مردم های فرمایشی و سازماندهی شده، مبارک هم دارد. اما اینگونه مردم؛ همان مردمی هستند که در سی خرداد، مردم واقعی را ضرب و شتم کردند و تعدادی را با کلت کشتند. همان مردمی که در روز قدس مردم واقعی را با مشت و لگد وحشیانه زدند. همان مردمی که در نهم دیماه به خیابان آمدند. و از پایگاه های بسیج و پادگان های سپاه سازماندهی شدند.
مبارک هم از این بسیجیان فدایی دارد. دیروز سوار اشتر و اسبشان کرد. تا با چوب مردم را بزنند.
اما دیکتاتور ها بدانند. دورانشان به سر آمده.
دوران فدایی بودن و حامی بودن و بسیجی بودن.
خدا ناظر ماست.
و فردایی هست.
هیچ چیز تمام نشده است.
حتی اگر ما بمیریم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر