بنام الله
روزها می گذرد. و باران فراق همچنان می بارد. فراق از چیزی که نداریم. و کاش بدانیم آن چیست.
خدا را فراموش کرده ایم. ایمان به او را کنار گذاشته ایم. و عمل برای او را به کل ترک کرده ایم. و آنچه برایمان مانده، ناآرامی ها و ترس ها و حرمان هاست. و شکایت می کنیم که چرا خوشبخت نیستیم. شکایت از نبودن چیزهایی می کنیم که خیال می کنیم داشتن آن ها ما را به سعادتهایی می رساند که هیچ وقت نداشته ایم.
نمی دانیم که همین الان خوشبختیم . اما نمی توانیم خوشبختی مان را ببینیم. نمی توانیم شکر داشته هایمان را بکنیم. نمی توانیم بدانیم خوشبختی همین چیزهایی است که داریم. فقط باید ببینیم شان.
خدا را از دست داده ایم .
عمل برایش را کنار نهاده ایم.و شکایت می کنیم که چرا خوشبخت نیستیم.
...
