رهبر معظم انقلاب اسلامی که در دیدار کارگران با ایشان، به مناسبت فرارسیدن روز کارگر سخن می‌گفتند، استفاده مردم از کالاهای داخلی را یکی از الزامات سال جهاد اقتصادی خواندند و افزوند: «استفاده از تولیدات ساخت داخل باعث می‌شود که سود تولید به جیب کارگران داخلی برود و باعث رونق تولید شود.»
هم‌زمان با آن، یکی از خبرگزاری‌های داخلی ایران، خبری به نقل از وزیر بازرگانی دوره خاتمی روی خروجی خود قرار داده است که محمد شریعتمداری به نقل خاطره‌ای پرداخته است که در آن آیت‌اله خامنه‌ای به وی گفته است: «وقتی از واردات صحبت می‌شود، این بند دلم می‌لرزد.»
اما بر اساس همین آمار، در سال گذشته بیش از 45 میلیون تن کالا به ارزش بیش از 64 میلیارد دلار به کشور وارد شده است و در مقابل 60 میلیون تن کالا به ارزش 28 میلیارد دلار از کشور صادر شده است و تراز بازرگانی خارجی ایران بدون احتساب نفت خام با کسری بیش از 38 میلیارد دلار مواجه بوده است و تراز تجاری ایران نیز با 101 کشور منفی و با 90 کشور مثبت بوده است.
از سوی دیگر، «محمد نهاوندیان»، رییس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران نیز گفته بود: «قرار بود 30 درصد از درآمد دولت از محل هدف‌مند کردن یارانه‌ها به بخش تولید داده شود که تاکنون یک هشتم آن پرداخت شده است و طوری نشود که کار به گریه تولیدکنندگان پشت درهای مسوولان دولتی برسد. زیرا آنان تا مدت کوتاهی می‌توانند تولیدات خود را با قیمت پایین‌تر از سود واقعی خود به بازار عرضه کنند.»
یکی از اعضای هیت علمی دانش‌کده اقتصاد دانش‌گاه علامه طباطبایی در پاسخ به این سوال که آیا واقعن مسوولان نظام دغدغه حجم بالای واردات به کشور را دارند، به رادیو کوچه گفت: «از زمان اتمام جنگ تحمیلی که فروش نفت روی روال افتاد تاکنون همواره میزان واردات ایران بین 2.5 تا 3 برابر صادرات بوده است و حتا هراس آن وجود دارد که در سال 90، واردات تا 4 برابر صادرات افزایش پیدا کند.»
وی ادامه داد: «علت این هراس نیز، بالا رفتن قیمت نفت است که به‌طور متعارف، افزایش واردات را به دنبال می‌آورد اما آن‌چه جای بحث دارد تمرکز وارداتی کشور بر کالاهای مصرفی است نه سرمایه‌ای و اگر بخش عمده واردات را ماشین‌آلات تولیدی تشکیل می‌داد، این امید وجود داشت که کارخانه‌ای در حال راه‌اندازی است اما ریز کالاهای وارداتی چنین چیزی را نشان نمی‌دهد.»
او تصریح کرد: «طبق آمارهای رسمی، در سال گذشته به جز گندم و برنج واردات سایر کالاهای مصرفی که در لیست واردات کشور قرار دارد در بخش مواد غذایی افزایش یافت که نمونه آن واردات روغن خوراکی و شکر است که ایران را در جای‌گاه دهمین وارد کننده این محصولات در دنیا قرار داده است.»
این استاد دانش‌گاه متذکر شد: «در بودجه 90 نیز، دولت درآمدهای مالیاتی خود را با 39.5 درصد افزایش در نظر گرفته است که برای تحقق آن باید حجم واردات کشور حدود 40 درصد افزایش پیدا کند که این مسئله با سیاست نگرانی رهبر انقلاب برای واردات کالا کاملا در تضاد است اما می‌بینیم که در بودجه دولت به تصویب رسیده است.»
وی خاطر نشان کرد: «سیاست فروش نفت در مقابل کالای وارداتی که با برخی از کشورها نظیر چین منعقد شد نیز، نشان می‌دهد واردات چندان هم از نظر مسوولان، جای نگرانی نداشته است کما این که آمار قاچاق 20 میلیار دلاری به کشور نیز تاکنون با واکنش بازدارنده هیچ یک از ارگان‌های مسوول مواجه نشده است و اگر ادعای مسوولان واقعی است آن‌ها ابتدا واردات را کنترل و قاچاق کالا را از بین ببرند، بعد از مردم بخواهند که از تولید داخلی خریداری کنند.»
زمانی پارچه لباس پلیس انگلستان را تولید می‌کردیم
یکی از اعضای انجمن صنایع نساجی ایران نیز درباره علت استفاده از پوشاک خارجی توسط مردم به رادیو کوچه گفت: «قبل از انقلاب، کارخانجات نساجی ایران یکی از به‌ترین تولیدکنندگان پارچه دنیا بودند طوری که پارچه لباس پلیس انگلستان در ایران تولید می‌شد، اما پس از انقلاب و اجرای سیاست‌های غلط در این بخش، اکثر کارخانجات ورشکسته شدند و خبرهای ورشکستگی آن‌ها هنوز هم ادامه دارد.»
وی ادامه داد: «دولتی که خود مسبب ورشکستگی کارخانجات تولیدی پارچه داخلی است که به تبع آن صنایع پوشاک را در بر می‌گیرد با چه رویی از مردم می‌خواهد تولید داخلی را بخرند؟ چه تولید داخلی باقی مانده است که از نظر کیفی و قیمت و به روز بودن قابل رقابت با نمونه‌های خارجی باشد و مردم عمدن آن را نخرند و بروند سراغ نمونه‌های خارجی آن؟»
این تولید‌کننده نساجی افزود: «کشوری که یکی از بزرگ‌ترین مصرف‌کنندگان چادر مشکی است و سالانه 40 میلیون مترمربع چادر مشکی نیاز دارد بعد از گذشت 32 سال از انقلاب، آن را از کشورهای دیگر وارد می‌کند تا فرهنگی را خود مدعی آن است، ترویج کند. آن وقت به مردم می‌گوید کالای خارجی نخرند؟»
وی تصریح کرد: «بلایی که واردات بی‌رویه کفش‌های چینی، طی 3 تا 4 سال اخیر بر سر صنعت کفش ایران آورد و بخش عمده‌ای از تولیدکنندگان کفش را ورشکسته کرد، خود مثنوی دیگری است که همه مردم آن را لمس کردند. حالا همان مردم باید از کجا کفش بخرند؟ از کفش ملی مصادره شده و ورشکست شده، یا از تولیدکنندگان دیگری که طی این سال‌ها به زانو در آمدند؟»
این عضو انجمن صنایع نساجی ایران اظهار داشت: «صنایع خانگی هم که طی این سال‌ها نتوانست با تولیدات خارجی رقابت کند و از گردونه خارج شد و تنها در صنایع خودرو سازی دولتی، آن هم به دلیل رانت‌های مسوولان در این واحدهای تولیدی، از آن‌ها حمایت شد. هر‌‌چند که آن‌ها هم در فضای باز اقتصادی نمی‌توانند با نمونه‌های خارجی رقابت کنند و تنها در بازار انحصاری داخل می‌توانند حرکت کنند.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر