من این منشور جنبش سبز را که سوم اسفند ماه انتشار یافت؛ خواندم. بحثی راجع به درست بودن چیزهایی که گفته شد؛ ندارم. اما من یک سوال دارم.
در این منشور از بعضی چیزهای که این روزها باید باشد و نیست؛ سخن گفته شد. اما سخنی از بُعد دیگری که یک جامعه به آن نیاز دارد؛ نیامد.
یک جامعه درست است به فضای باز؛ آزادی؛ مشارکت نیاز دارد. و همه چیزهایی که این روزها ما در یک حکومت نظامی؛ آنها را نداریم. اما ما به چیزهای دیگری هم نیاز داریم که اتفاقا آنها را هم این روزها نداریم.
این روزها برای یک فعال سیاسی به راحتی حکم اعدام صادر می شود. یا در عاشورای سال پیش برای یک نفر که با موبایلش فیلم گرفته بود و در اینترنت منتشر کرده بود؛ به اتهام وابستگی به گروه محارب منافین خلق، حکم اعدام صادر شد و بلافاصله هم اعدام شد. اما همان روزها و هم همین روزها؛ برای کسانی که جرائم سنگین واقعی انجام می دهند؛ باندهای اوباش تشکیل می دهند؛ به طور سازماندهی شده به شکار دختران دبیرستانی مشغولند؛ پی در پی تجاوز به زنان و دختران را مرتکب شده اند؛ هیچ حکم اعدامی صادر نمی شود. بلکه در دادسراهای رسوای حکومت نظامی ما؛ زمینه شکایت را از خود شاکیان فراهم می کنند و مکرر اتفاق افتاده که یک متجاوز به یک زن؛ از همان زن شکایت می کند و اتفاقا آن زن محکوم هم می شود!!
سوال من اینجاست که در دولت سبزی که ظاهرا آمدنش قریب الوقوع است؛ چه جایی برای مقابله با فساد و فحشا گذاشته شده است؟
آیا قرار است همین شل بودن ها ادامه یابد؟ آیا قرار است همین برخوردی که اتفاقا هم در دولت هاشمی هم دولت خاتمی هم دولت نظامیان؛ یکسان بوده است؛ ادامه یابد؟
یا در یک دولت واقعا قانونمند –نه دولتی که نمایش قانونمندی قرار است بازی کند- جایی برای برخورد قاطع با این جرائم وجود دارد؟
لازم است ما تکلیف مان را بدانیم. چرا که این چنین چیزها برای امثال ما به شدت مهّم است. و خوب است آقایانی که منشور سبز را منتشر کرده اند بدانند ما قدرت بزرگی در این کشور هستیم.
ما به سادگی نخواهیم گذشت دولتی و حکومتی سر کار بیاید که مسوولینش به آشکاری از فحشا حمایت کنند.
ما آزادی می خواهیم. اما برخورد قاطع یک حکومت قوی را با اوباشگری، فحشا، فساد احتماعی، باندهای ناامنی اجتماعی هم می خواهیم.
ما با کسی شوخی نداریم. همان قدر که امروز با سردار و سرتیپ های شکم گنده شوخی نداشتیم و نداریم.
به خدا اتکا می کنم و قاطعانه می گویم اگر حماسه 25بهمن آفریده شد؛ بخاطر حمایت امثال ما بود. و اگر اعتراضات بعد از عاشورای سال پیش افول کرد؛ بخاطر ناخرسندی امثال ما از بیانیه 17 بود. و اگر روزهای نزدیک عید امسال به خواست خدا به شدت ملتهب خواهد بود؛ بخاطر حرکت ِ امثال ماست.
پس خودتان را بازی ندهید. به آنچه یک "انسان" واقعا می خواهد توجه کنید. مسائل را با هم قاطی هم نکنید. همان طور که ما آزادی و حکومت ملی و مردمی می خواهیم؛ از یک دولت ضعیف که فقط مانند دولت خاتمی حرّافی کند و اوباش جامعه را به کارهایشان تشویق کند هم متنفریم. و این دو مسئله اصلا با هم تداخل ندارند.
یک دولت، هم می تواند به شدت ملیّ و مردمی و آزادیخواه باشد. و هم می تواند به شدت قانونمدار باشد و پلیس مدنی آن با کوچکترین تظاهر فحشاگرایانه جوانان در خیابان ها برخورد کند. و این دو با هم مخالف نیست. همچنان که این روزها می بینید یک دولت به شدت ضدّملیّ و بدون رای مردمی و تمامآ نظامی؛ با همه چیز کار دارد، اما با فساد و زنبارگی و فحشا اصلا مشکلی ندارد.
ما قانون کامل را می خواهیم نه فقط بخشی از آن را. ما هرج و مرج نمی خواهیم. فساد و لاابالی گری نمی خواهیم.
ما حتی یک پلیس به شدت نیرومند می خواهیم. مثلا ما هرگز نمی خواهیم که ارتش و پلیس منحل شوند!
بلکه حتی نیروی امنیتی به شدت نیرومند هم برای کشور خواهانیم. و البته واضح است که کارهایی که معین می کنیم تا این نیروی امنیتی باید انجام دهد؛ با آنچه این روزها می کنُد؛ متفاوت خواهد بود.
ممکن است آقایان موسوی و کروبی هم با آنچه من گفتم؛ موافق باشند. اما سوال این است که چرا از این حرف ها در بیانیه ها یا همین منشور سبز چیزی به میان نمی آید؟
مگر ما با کسی تعارف داریم؟ یا قرار است کسانی را در جامعه فریب دهیم؟
به هر حال باید جواب سوال ما داده شود.
که ما با کسی شوخی نداریم؛ واضح و روشن!
در این منشور از بعضی چیزهای که این روزها باید باشد و نیست؛ سخن گفته شد. اما سخنی از بُعد دیگری که یک جامعه به آن نیاز دارد؛ نیامد.
یک جامعه درست است به فضای باز؛ آزادی؛ مشارکت نیاز دارد. و همه چیزهایی که این روزها ما در یک حکومت نظامی؛ آنها را نداریم. اما ما به چیزهای دیگری هم نیاز داریم که اتفاقا آنها را هم این روزها نداریم.
این روزها برای یک فعال سیاسی به راحتی حکم اعدام صادر می شود. یا در عاشورای سال پیش برای یک نفر که با موبایلش فیلم گرفته بود و در اینترنت منتشر کرده بود؛ به اتهام وابستگی به گروه محارب منافین خلق، حکم اعدام صادر شد و بلافاصله هم اعدام شد. اما همان روزها و هم همین روزها؛ برای کسانی که جرائم سنگین واقعی انجام می دهند؛ باندهای اوباش تشکیل می دهند؛ به طور سازماندهی شده به شکار دختران دبیرستانی مشغولند؛ پی در پی تجاوز به زنان و دختران را مرتکب شده اند؛ هیچ حکم اعدامی صادر نمی شود. بلکه در دادسراهای رسوای حکومت نظامی ما؛ زمینه شکایت را از خود شاکیان فراهم می کنند و مکرر اتفاق افتاده که یک متجاوز به یک زن؛ از همان زن شکایت می کند و اتفاقا آن زن محکوم هم می شود!!
سوال من اینجاست که در دولت سبزی که ظاهرا آمدنش قریب الوقوع است؛ چه جایی برای مقابله با فساد و فحشا گذاشته شده است؟
آیا قرار است همین شل بودن ها ادامه یابد؟ آیا قرار است همین برخوردی که اتفاقا هم در دولت هاشمی هم دولت خاتمی هم دولت نظامیان؛ یکسان بوده است؛ ادامه یابد؟
یا در یک دولت واقعا قانونمند –نه دولتی که نمایش قانونمندی قرار است بازی کند- جایی برای برخورد قاطع با این جرائم وجود دارد؟
لازم است ما تکلیف مان را بدانیم. چرا که این چنین چیزها برای امثال ما به شدت مهّم است. و خوب است آقایانی که منشور سبز را منتشر کرده اند بدانند ما قدرت بزرگی در این کشور هستیم.
ما به سادگی نخواهیم گذشت دولتی و حکومتی سر کار بیاید که مسوولینش به آشکاری از فحشا حمایت کنند.
ما آزادی می خواهیم. اما برخورد قاطع یک حکومت قوی را با اوباشگری، فحشا، فساد احتماعی، باندهای ناامنی اجتماعی هم می خواهیم.
ما با کسی شوخی نداریم. همان قدر که امروز با سردار و سرتیپ های شکم گنده شوخی نداشتیم و نداریم.
به خدا اتکا می کنم و قاطعانه می گویم اگر حماسه 25بهمن آفریده شد؛ بخاطر حمایت امثال ما بود. و اگر اعتراضات بعد از عاشورای سال پیش افول کرد؛ بخاطر ناخرسندی امثال ما از بیانیه 17 بود. و اگر روزهای نزدیک عید امسال به خواست خدا به شدت ملتهب خواهد بود؛ بخاطر حرکت ِ امثال ماست.
پس خودتان را بازی ندهید. به آنچه یک "انسان" واقعا می خواهد توجه کنید. مسائل را با هم قاطی هم نکنید. همان طور که ما آزادی و حکومت ملی و مردمی می خواهیم؛ از یک دولت ضعیف که فقط مانند دولت خاتمی حرّافی کند و اوباش جامعه را به کارهایشان تشویق کند هم متنفریم. و این دو مسئله اصلا با هم تداخل ندارند.
یک دولت، هم می تواند به شدت ملیّ و مردمی و آزادیخواه باشد. و هم می تواند به شدت قانونمدار باشد و پلیس مدنی آن با کوچکترین تظاهر فحشاگرایانه جوانان در خیابان ها برخورد کند. و این دو با هم مخالف نیست. همچنان که این روزها می بینید یک دولت به شدت ضدّملیّ و بدون رای مردمی و تمامآ نظامی؛ با همه چیز کار دارد، اما با فساد و زنبارگی و فحشا اصلا مشکلی ندارد.
ما قانون کامل را می خواهیم نه فقط بخشی از آن را. ما هرج و مرج نمی خواهیم. فساد و لاابالی گری نمی خواهیم.
ما حتی یک پلیس به شدت نیرومند می خواهیم. مثلا ما هرگز نمی خواهیم که ارتش و پلیس منحل شوند!
بلکه حتی نیروی امنیتی به شدت نیرومند هم برای کشور خواهانیم. و البته واضح است که کارهایی که معین می کنیم تا این نیروی امنیتی باید انجام دهد؛ با آنچه این روزها می کنُد؛ متفاوت خواهد بود.
ممکن است آقایان موسوی و کروبی هم با آنچه من گفتم؛ موافق باشند. اما سوال این است که چرا از این حرف ها در بیانیه ها یا همین منشور سبز چیزی به میان نمی آید؟
مگر ما با کسی تعارف داریم؟ یا قرار است کسانی را در جامعه فریب دهیم؟
به هر حال باید جواب سوال ما داده شود.
که ما با کسی شوخی نداریم؛ واضح و روشن!
