بنام الله
امشب، شب رحلت رسول خداست.
دلم می خواهد کمی درباره نوع نگاه ها به پیامبر حرف بزنم. گاهی انسانهایی در همه ی عمر از پیامبر غلفت می کنند. یادی هم از او نمی کنند. شاید اصلا یادشان رود که می توانستند از وجود این گوهر آفرینش استفاده کنند. از سوی دیگر بعضی حسابی دیگر باز می کنند. من بارها از کسانی شنیده ام که از پیامبر، حاجت خواسته اند. حال آنکه این کار بطور واضح، شرک است. و پیامبر کسی بود که آمد تا بساط شرک را برچیند.باید حواسمان باشد پیامبر هم بنده ای بود از بندگان خدا. او هیچ قدرتی ندارد. او نمی تواند به ما حاجت دهد. با بر ما رحم کند. او نمی تواند مواظب ما باشد. نمی تواند به ما خیری دهد یا شری را دفع کند.
باور کنید این اعتقادات وهابیون نیست. من بارها در همین محیط اینترنت با وهابی ها حرف زده ام. آنها اصلا حرفشان این چیزها نیست. وهابیت، مکتبی واقعا مبتذل است. آنها اصلا هیچ اعتقادی که بتوان آن را اعتقاد نامید، ندارند.
چیزهایی که ما می گوییم همان پیام اصلی اسلام است. اسلام به ما یاد داده هیچ اراده ای در جهان موثر نیست بجز اراده خدای واحد جهان. همان رب العالمین.پس راه درست نگاه به پیامبر چیست؟راه را خود خدا به ما یاد داده: "فی رسول الله اسوة حسنة" پیامبر یک اسوه است. یک الگو است. او مانند همه ی بندگان خداست. اما بهترین آنها. ما نیز که بنده ی خداییم، باید به او نگاه کنیم، و مانند او بنده ی خوبی شویم. باید بندگی را از او یاد بگیریم. باید با نگاه به او، بفهمیم یک انسان، تا کجا می تواند رشد کند. چه کارها می تواند بکند. تا کجا می تواند خودش را در بندگی خدا پیش ببرد، رشد کند، نورانی شود، و اوج بگیرد.
بدون این الگو، ما انسان ها نمی فهمیم چه کارهایی اصلا می توانیم بکنیم. نمی فهمیم عقل ما، ذهن ما، قوای روحی ما، توانایی ارادی ما... تا کجا می تواند تلاش کند. جهاد کند.بدون او حتی نمی فهمیم آیا راه نجات، جهاد است؟ چنانچه دیگر کسانی که خواستند راه نجات را بپیمایند، نتوانستد. راهش را هم پیدا نکردند. نگاه کنید به ادیان هندی و چینی. هندو و بودا و مشتقات آنها. آنها راه نجات را "ریاضت" تشخیص دادند. بعضی فرقه ها، راه را "سکوت" تشخیص دادند. یا "نکشتن موجودات" تشخیص دادند و در تمام عمر حتی یک پشه را هم نمی کشند تا به نجات برسند. یا مانند مسیحیت امروز "عشق ورزیدن" را راه نجات معرفی کردند. با پیامبر است که راه را می توانیم پیدا کنیم. می توانیم بفهمیم "سعی کردن" در راه خوبیهاست که تنها راه نجات است. باور کنید بدون این الگو نمی توان راه را پیمود. نمی توان. همه ی عمر را مشغول می شویم به چیزهایی که بعد از یک عمر می فهمیم کاش مشغولش نشده بودیم. پیامبر یک الگو است. و فقط یک الگو. و بدون او و بدون اتکا به وجود نورانی او نمی توان به خدا رسید.
ای رسول خدا...
با تو بود که راه را پیدا کردیم. و با تو بود که پرده های جهالت از جلوی بشریت کنار رفت تا هر که بخواهد ، بتواند جلو رود. با تو بود که نور را یافتیم. خوبی ها و بدی هایی که همیشه به آنها فکر می کردیم، در پیش چشممان آشکار شد. آنها را تشخیص دادیم. با تو بود که فهمیدیم باید چگونه حرکت کنیم. راه کجاست. و حرکت چگونه است.
ای رسول خدا
آرزو داریم بار دیگر در محیط آن دنیایی، حضور تو را حس کنیم. حتی به قدری که این جا حس کردیم. و فهمیدیم که چون تویی در این دنیا بوده... آن دنیا هم بخواه از خدا، که این فهمیدن را حتی در همین حد، حس کنیم... تو از خدا بخواه راه بندگی را بپیماییم. از خدا بخواه که بنده شویم. از خدا بخواه که بندگان خوبی شویم...
باور کنید این اعتقادات وهابیون نیست. من بارها در همین محیط اینترنت با وهابی ها حرف زده ام. آنها اصلا حرفشان این چیزها نیست. وهابیت، مکتبی واقعا مبتذل است. آنها اصلا هیچ اعتقادی که بتوان آن را اعتقاد نامید، ندارند.
چیزهایی که ما می گوییم همان پیام اصلی اسلام است. اسلام به ما یاد داده هیچ اراده ای در جهان موثر نیست بجز اراده خدای واحد جهان. همان رب العالمین.پس راه درست نگاه به پیامبر چیست؟راه را خود خدا به ما یاد داده: "فی رسول الله اسوة حسنة" پیامبر یک اسوه است. یک الگو است. او مانند همه ی بندگان خداست. اما بهترین آنها. ما نیز که بنده ی خداییم، باید به او نگاه کنیم، و مانند او بنده ی خوبی شویم. باید بندگی را از او یاد بگیریم. باید با نگاه به او، بفهمیم یک انسان، تا کجا می تواند رشد کند. چه کارها می تواند بکند. تا کجا می تواند خودش را در بندگی خدا پیش ببرد، رشد کند، نورانی شود، و اوج بگیرد.
بدون این الگو، ما انسان ها نمی فهمیم چه کارهایی اصلا می توانیم بکنیم. نمی فهمیم عقل ما، ذهن ما، قوای روحی ما، توانایی ارادی ما... تا کجا می تواند تلاش کند. جهاد کند.بدون او حتی نمی فهمیم آیا راه نجات، جهاد است؟ چنانچه دیگر کسانی که خواستند راه نجات را بپیمایند، نتوانستد. راهش را هم پیدا نکردند. نگاه کنید به ادیان هندی و چینی. هندو و بودا و مشتقات آنها. آنها راه نجات را "ریاضت" تشخیص دادند. بعضی فرقه ها، راه را "سکوت" تشخیص دادند. یا "نکشتن موجودات" تشخیص دادند و در تمام عمر حتی یک پشه را هم نمی کشند تا به نجات برسند. یا مانند مسیحیت امروز "عشق ورزیدن" را راه نجات معرفی کردند. با پیامبر است که راه را می توانیم پیدا کنیم. می توانیم بفهمیم "سعی کردن" در راه خوبیهاست که تنها راه نجات است. باور کنید بدون این الگو نمی توان راه را پیمود. نمی توان. همه ی عمر را مشغول می شویم به چیزهایی که بعد از یک عمر می فهمیم کاش مشغولش نشده بودیم. پیامبر یک الگو است. و فقط یک الگو. و بدون او و بدون اتکا به وجود نورانی او نمی توان به خدا رسید.
ای رسول خدا...
با تو بود که راه را پیدا کردیم. و با تو بود که پرده های جهالت از جلوی بشریت کنار رفت تا هر که بخواهد ، بتواند جلو رود. با تو بود که نور را یافتیم. خوبی ها و بدی هایی که همیشه به آنها فکر می کردیم، در پیش چشممان آشکار شد. آنها را تشخیص دادیم. با تو بود که فهمیدیم باید چگونه حرکت کنیم. راه کجاست. و حرکت چگونه است.
ای رسول خدا
آرزو داریم بار دیگر در محیط آن دنیایی، حضور تو را حس کنیم. حتی به قدری که این جا حس کردیم. و فهمیدیم که چون تویی در این دنیا بوده... آن دنیا هم بخواه از خدا، که این فهمیدن را حتی در همین حد، حس کنیم... تو از خدا بخواه راه بندگی را بپیماییم. از خدا بخواه که بنده شویم. از خدا بخواه که بندگان خوبی شویم...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر