حوادث سال 88 به این راحتی ها فراموش نمی شود. و اینکه در گفتگوهای رسمی رهبران کشور، دم به دم از واژه «فتنه 88» استفاده می شود؛ عمق ماجرا نمایان می شود.
اما از بعدی غیر از "حادثه" اگر به سال 88 بنگریم؛ چیزهایی خواهیم یافت که بسی هم خوشحال کننده خواهد بود.
من در اینجا به نقش اوباما اشاره می کنم.
قابل انکار نیست و اینک همه می دانند اوباما در سرکوب خونین سال 88 نقشی موثر داشت. همه دیگر از نامه نگاری های او با رهبران ایران در بهار 88 ؛ و چراغ سبز نشان دادن های اوبرای باز بودن دست ایران، تا هر چه که می خواهد انجام دهد؛ خبر دارند.
اشتباه تاریخی اوباما را شاید در انحراف شخصیتی او بتوان جستجو کرد. چرا که وقتی با پیروزی شگرفی نزد آمریکاییها روبرو شد؛ احساس کرد درهای آسمان و زمین به روی او گشوده شده است! و اینک او محبوب ترین مرد دنیاست که باید با جشن بزرگی که به راه می اندازد، دنیا را در شادی فراوان فرو برد! و یکی از این شادی ها هم به راه انداختن کارناوال آشتی با حکومت هایی مانند ایران باید باشد!
اوباما با بستن چشمهایش به روی همه ی حوادث گذشته، خود را از فرصت بزرگی محروم ساخت که در ایران به وجود آمده بود. قیام یک ملت در یکی از نقاط حساس برای آمریکا، می توانست پیروزی بزرگی برای او به همراه بیاورد.
من در اینجا تاکید می کنم حوادث را دارم از زاویه آمریکا نگاه می کنم. و آنچه می گویم به هیچ عنوان به معنای وابستگی قیام 88 به آمریکا نبوده است.
اوباما می توانست با حمایت از قیام مردم در ایران، خود را چونان حامی ای برای عدالت و صلح به دنیا بباوراند. و رویای تغییری را که آغاز کرده بود؛ بر دلها استوار سازد. می توانست در آمریکا خود را محبوب تر از گذشته سازد. و به مردم سایر کشورها هم خود را بقبولاند.
اوباما می توانست برای رویای آمریکایی "کندی" دیگری باشد. اما او همچون کارتر هم نشد! او به باورهای خود پشت پا زد. او، باید و باید فرصتی را که در سال گذشته برایش فراهم شده بود؛ چونان آزمونی درخشان در راه عدالت و آزادی و جدیّت، از سر می گذراند. و ضمن آنکه مشکلش را با حکومت ایران حل می کرد، خود را نیز در دنیا زنده نگه می داشت.
اما اوباما خیانتی کرد که هرگز فراموش نخواهد شد. با دولت و رهبران ایران مخفیانه ساخت. چشمانش را بر حوادث سال 88 بست. دست دوستی مخملی و چدنی اش را در زمانی به سمت کسانی دراز کرد که مشت آهنی شان را بر سر مردمشان فرود می آوردند.
و اینگونه اوباما از همه ی چشمها فرو افتاد.
انتخابات اخیر کنگره آمریکا فقط بخشی از سقوط او بود.
اوباما، برای همیشه مُرد.
اما از بعدی غیر از "حادثه" اگر به سال 88 بنگریم؛ چیزهایی خواهیم یافت که بسی هم خوشحال کننده خواهد بود.
من در اینجا به نقش اوباما اشاره می کنم.
قابل انکار نیست و اینک همه می دانند اوباما در سرکوب خونین سال 88 نقشی موثر داشت. همه دیگر از نامه نگاری های او با رهبران ایران در بهار 88 ؛ و چراغ سبز نشان دادن های اوبرای باز بودن دست ایران، تا هر چه که می خواهد انجام دهد؛ خبر دارند.
اشتباه تاریخی اوباما را شاید در انحراف شخصیتی او بتوان جستجو کرد. چرا که وقتی با پیروزی شگرفی نزد آمریکاییها روبرو شد؛ احساس کرد درهای آسمان و زمین به روی او گشوده شده است! و اینک او محبوب ترین مرد دنیاست که باید با جشن بزرگی که به راه می اندازد، دنیا را در شادی فراوان فرو برد! و یکی از این شادی ها هم به راه انداختن کارناوال آشتی با حکومت هایی مانند ایران باید باشد!
اوباما با بستن چشمهایش به روی همه ی حوادث گذشته، خود را از فرصت بزرگی محروم ساخت که در ایران به وجود آمده بود. قیام یک ملت در یکی از نقاط حساس برای آمریکا، می توانست پیروزی بزرگی برای او به همراه بیاورد.
من در اینجا تاکید می کنم حوادث را دارم از زاویه آمریکا نگاه می کنم. و آنچه می گویم به هیچ عنوان به معنای وابستگی قیام 88 به آمریکا نبوده است.
اوباما می توانست با حمایت از قیام مردم در ایران، خود را چونان حامی ای برای عدالت و صلح به دنیا بباوراند. و رویای تغییری را که آغاز کرده بود؛ بر دلها استوار سازد. می توانست در آمریکا خود را محبوب تر از گذشته سازد. و به مردم سایر کشورها هم خود را بقبولاند.
اوباما می توانست برای رویای آمریکایی "کندی" دیگری باشد. اما او همچون کارتر هم نشد! او به باورهای خود پشت پا زد. او، باید و باید فرصتی را که در سال گذشته برایش فراهم شده بود؛ چونان آزمونی درخشان در راه عدالت و آزادی و جدیّت، از سر می گذراند. و ضمن آنکه مشکلش را با حکومت ایران حل می کرد، خود را نیز در دنیا زنده نگه می داشت.
اما اوباما خیانتی کرد که هرگز فراموش نخواهد شد. با دولت و رهبران ایران مخفیانه ساخت. چشمانش را بر حوادث سال 88 بست. دست دوستی مخملی و چدنی اش را در زمانی به سمت کسانی دراز کرد که مشت آهنی شان را بر سر مردمشان فرود می آوردند.
و اینگونه اوباما از همه ی چشمها فرو افتاد.
انتخابات اخیر کنگره آمریکا فقط بخشی از سقوط او بود.
اوباما، برای همیشه مُرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر