اخیرا سعید حدادیان گفته است:
" در بین دعا که حرفی که بر اساس احترام و بی ادبانه باشد نمی زنم."
من یک کمی روی این جمله ی حکیمانه فکر کردم. اما چیزی دستگیرم نشد!
شما اگر چیزی، ولو یک چیز کوچک می فهمید؛ به ما هم خبر بدهید!
آیا منظورش این است که در بین دعا حرفی بر اساس احترام نمی زنم؟ و کلا نامحترمانه مثل همیشه حرف می زنم؟
منظورش این است که بی ادبانه حرف نمی زنم؟ چون دارم دعا می خوانم؟
منظورش این است که دعا خواندن جای احترام یا بی ادبی کردن نیست. فرقی نمی کند. و اصولا دعا بالاتر از این مفاهیم بشری است؟
منظورش این است کسی که دعا می خواند؛ هر کاری بکند، ثواب است. چه بی ادبی کند، چه احترام بگذارد؟
منظورش این است که بی ادبی کردن همان احترام گذاشتن است؟
منظورش این است که بی ادبی به بعضی ها، عین احترام گذاشتن به بعضی دیگر است؟
منظورش این است من وقتی دعا می خوانم، آنچنان غرق ذات باریتعالی می شوم؛ که اصلا نمی فهم چی کار می کنم. چه احترام بگذارم و چه بی ادبی کنم. اصلا نمی فهم!
خلاصه اگر شما فهمیدید، به همان پیامک سابق ما، یعنی پیامک خاله سارا ارسال کنید. و از خاله یک عدد شوی زیر میزی جایزه بگیرید!
خاله را اذیت نکنید ها!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر