آفرین به ستایش!
حتی وقتی شوهرش هم مُرده؛ آواره شده؛ دو تا بچه صغیر را باید به نیشش این ور و آن ور بکشد؛ دارد توی کارخانه کارگری میکند و ظرف می شورد... باز هم یادش نرفته که باید سنگین و غلیظ آرایش کند و اینگونه قلب آقا مقام معظم رهبری را شاد کند!
و باری دیگر فریاد برآورد که: اگر از آسمان سنگ هم ببارد؛ دست از یاری ولایت برنخواهم داشت!!
آفرین بر تو ای بانوی ولایتمدار! ای ستایش!
به آقاجان هم سلام برسان!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر