چند سال پیش بود که خبر استفاده از برخی مردان آهنین در گروه‌های محافظ شخصی شنیده میشد. یعنی همین غولهای عضله‌ای، در عمل وارد بازار کار شده بودند. و به کار شریف ترساندن رقبای ارباب‌هایشان میپرداختند. و البته نمونه‌های کوچکتر این قویترین مردان ایران را همگی در کوچه و خیابان دیده‌ایم. کسانی که اندک بدنسازی کرده‌اند و به لطف انواع مکمل‌های ورزشی که میخورند، خیلی زود عضلات حجیم پیدا کرده‌اند. و به شغل شریف لات‌بازی و ترساندن خلق‌الله روی آورده‌اند.
همان روزها من میگفتم این قویترین مردان؛ قویتر در چی هستند؟ مسلما در روح و شجاعت که قوی نیستند. در قدرت فکری هم که نیستند. حتی در مبارزه بدنی هم قوی نیستند. چرا که خیلی زود خسته میشوند. حتی توان دویدن هم ندارند. در ثانی در دعواهای خیابانی هم فرقی ندارد که شما کوه عضله باشید یا ترکه‌ای باشید. جایی که یک چاقو غفلتا در پهلوی کسی فرو میرود. و انسان آنقدر آسیب‌پذیر و ضعیف است که در برابر یک شی برنده به زودی از پا در می‌آید.
شاید برای دعواهای خیابانی بتوان روی یک کاراته‌کار حساب کرد. اما این قویترین مردان ایران؛ اصلا!... تازه یک کاراته‌کار هم باید آنقدر استاد باشد و آنقدر شجاع باشد که در برابر جماعت چاقوکش بتواند از خودش به تندی دفاع کند و ضربات مرگ‌آفرین متقابلی وارد کند. شاید در جایی مانند ایران که امنیت اجتماعی رو به پایان است؛ باید دیگر سامورایی بود!
اما جالب است بدانید یکی از این قویترین مردان ایران؛ در یک کل‌کل کردن خیابانی با سه نفر لات عادی درگیر میشود. و چاقو می خورد. و نرسیده به بیمارستان تمام میکند!
روح الله داداشی با آن هیکل عظیم؛ در این هفته به آسانی مُرد!
کو عبرتی؟...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر