امروز احمدی نژاد در دفاع غیرمنتظره ای از "دیکتاتور و رهبر لیبی" گفت:
"الان ۱۰ سال پیش و زمان رئیس جمهور سابق آمریکا نیست که به بهانه ۱۱ سپتامبر به عراق و افغانستان حمله کردید. اگر این بار در شمال آفریقا و خاورمیانه دخالت نظامی کنید، ملتهای منطقه به پا خواهند خاست و گور سربازان شما را خواهند کند."
ظاهرا یکی دیگر از اثرات حضور اخیر مردم در خیابانها دارد خودش را نشان میدهد.
موج حمایت از انقلاب های ضددیکتاتوری ِ خاورمیانه خیلی زود رنگ باخت. و آقایان فیتیله ی این حمایت را پایین کشیدند!
حمایتی که به خیال خودشان با خطبه های حکیمانه رهبر معظم آغاز شده بود. و خیال کرده بودند حالا خود آمریکا را هم -که دارد این انقلاب ها را درست می کند- فریب می دهند؛ و می شوند صاحب انقلاب های مردمی خاورمیانه!
وقتی چند نفر آدم -که نمونه شان همان کسانی اند که عاشق جر دادن هستند!- دور یک نفر را بگیرند و هی تملقش را بکنند؛ طرف فکر می کند خیلی مُخ است! و همه دنیا دارند خودش را و خطش را تحسین می کنند!!
اما حالا که آن خطبه های ناسور ظاهرا نگرفته؛ و حضور مردم هم در هفته های اخیر والبته هفته های ملتهب پیش رو؛ موج انقلاب را به سمت خود آقایان آورده؛ آقایان ظاهرا کاری ندارند جز افشای واقعیت خودشان!
آقایان دارند به زبان بی زبانی به همه ملتهای دنیا می گویند اگر آمریکا بخواهد علیه دیکتاتور لیبی -که دست خودش را برای همه گونه جنایتی بازگذاشته- برخورد نظامی کند؛ فردا هم که نظام مقدس ما می خواهد به سپاه بگوید تانک به خیابان بیاورد؛ یقین آمریکا می خواهد ناو به خلیج فارس اضافه کند و پادگان های سپاه را یکی بعد از دیگری بمباران کند!
آقایان مدل یوگسلاوی یادشان آمده که اتفاقا در زمان دموکرات ها انجام شد!
چه روزهای سختی می گذرد بر مردان ولایت!
به هر طرف که نگاه می کنند؛ ابرهای تیره و تار است که نزدیک می شود!
با مردم می خواهند حرف بزنند؛ کسی باورشان نمی کند! می آیند باتوم توی سرشان می زنند؛ بدتر می شود! می کشند؛ بدتر می شود! می خواهند نیروی نظامی به خیابانها بیاورند؛ لیبی می شوند!
یا امام زمان!
پس من چی کار کنم! با این آبروی مختصر؟ با این جان ناقابل؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر