ما از تبار رستم و فرهاد و آرش‌ایم
وندر شرار فتنه آخـــــر سیاوش‌ایم
در انتظار رویت آن مهــــر آخرین
در مجمر سپیده سپندی بـر آتش‌ایم
این سروده ی احمدی نژاد، رییس جمهور شاعر مسلک و دردکشیده ی کشورمان است که با انتخاباتی واقعی به یک حکومت فردی دست یافته است.
او که گویی از اوضاع زمان و زمانه بسی ناخرسند است؛ آن شعر را با حالی زار و نزار به مردم ایران تقدیم کرده است.
شمع است و گل و پروانه
لـــــُــــپهای گلیش باحاله!
به هر روی، ناظران آگاه و طوطیان شکرشکن شیرین گفتار، بر این عقیده اند که این احمدی نژاد با احمدی نژاد قدیم، تومنی هفتصدنار تفاوت دارد.
محمود دردکشیده!
جای تو هم اوینه!
تحلیلگران و منتقدان ادبی همه بر این عقیده اند که احمدی نژاد فقط یک پیام برای مردم ایران دارد که در این دوبیتی زیبا ارائه کرده است؛ و آن این است:
هموطنان عزیزم! من هم با شما در تظاهرات دهم اسفند شرکت می کنم و فریاد برخواهم آورد:
مـــرگ بــــر دیــکــتــاتــور!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر